آنجا ایستاده بودی و فریاد می زدی
می ترسیدی که هیچ کس صدایت را نشنود
می گویند صدای طبل خالی بیشتر است،
پس صدای خودت باید آرامت کند
فقط آنچه را که می خواهی، می شنوی
و فقط آنچه را می دانی که شنیده ای
تو سر تا پا در مصیبت فرو رفته ای
آمده ای که جهان را نجات دهی 

ای بدبختی...
تو اصرار داری که سنگینی مشکلات دنیا، 
باید به روی دوش تو باشد
بدبختی...
زندگی بسیار بیشتر از آن است که می بینی
دوست من، بدبختی ...

هنوز آنجا ایستاده ای و فریاد می زنی
هیچکس توجهی به آنچه می گویی ندارد
دوستان قبل از آنکه صدایت را بشنوند، رفته اند
خوشبختی کسی، بدبختی دیگری است
این لحظات برای آزمودن روح آدمیان فرستاده شده اند
اما به هر چه می نگری، یک جای کار اشتباه است
و تو... تو همه را به تنهایی به دوش می کشی
بیاد داشته باش، بدبختی شریک می خواهد

You just stood there screaming
Fearing no one was listening to you
They say the empty can rattles the most
The sound of your voice must soothe you
Hearing only what you want to hear
And knowing only what youve heard
You youre smothered in tragedy
Youre out to save the world

Misery
You insist that the weight of the world
Should be on your shoulders
Misery
Theres much more to life than what you see
My friend of misery

You still stood there screaming
No one caring about these words you tell
My friend before your voice is gone
One mans fun is anothers hell
These times are sent to try mens souls
But somethings wrong with all you see
You youll take it on all yourself
Remember, misery loves company